Dzień Patrona Szkoły rtm. Witolda Pileckiego

  „TO MIEJSCE WE WSPOMNIENIACH MOICH NAZWAŁBYM MOMENTEM, W KTÓRYM KOŃCZYŁEM ZE WSZYSTKIM, CO BYŁO DOTYCHCZAS NA ZIEMI I ZACZĄŁEM COŚ, CO BYŁO CHYBA GDZIEŚ POZA  NIĄ. (…) W GŁOWY NASZE UDERZAŁY NIE TYLKO KOLBY ESESMANÓW – UDERZAŁO COŚ WIĘCEJ. BRUTALNIE KOPNIĘTO WE WSZYSTKIE NASZE POJĘCIA, DO KTÓRYCH MYŚMY SIĘ NA ZIEMI PRZYZWYCZAILI (…).”

    

  

  Powyższe słowa, wypowiedziane przez Witolda Pileckiego, patrona naszej szkoły, kolejny raz zobowiązują nas do żywej pamięci o tych, którzy w czasie II wojny światowej byli gotowi dać świadectwo prawdzie. Przypominają także o tym, że pojęcia takie jak: ojczyzna, braterstwo, wolność, niepodległość są dziedzictwem, który został nam przekazany dla budowania lepszej przyszłości. Świadomi takiego obowiązku, przypominamy kim był patron naszej szkoły oraz zachęcamy do refleksji nad współczesnym rozumieniem odpowiedzialności za ojczyznę.

   Witold Pilecki urodził się w roku 1901 w szlacheckiej rodzinie na Kresach. W latach 1918-1921 w szeregach Wojska Polskiego brał udział w wojnie bolszewickiej. Po zdaniu matury, już w niepodległej Polsce, krótko studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie. Po odbyciu kursu w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu, mianowany został na stopień podporucznika rezerwy. Założył rodzinę, gospodarował we własnym majątku. W roku 1939 walczył w kampanii wrześniowej, a po jej zakończeniu współtworzył konspiracyjną Tajną Armię Polską.

   W sierpniu 1940 r. Pilecki podjął się misji przeniknięcia do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, zorientowania się w położeniu więźniów i utworzenia podziemnej organizacji. 19 września 1940 r. Niemcy przeprowadzili masowe łapanki na ulicach Warszawy. Wkraczali także do mieszkań i zatrzymywali mężczyzn. Aresztowany został także Pilecki, który w ten sposób trafił do Konzentrationslager Auschwitz. Obozowa rzeczywistość przeszła jego najgorsze obawy.

Pierwsze informacje o sytuacji w obozie bohaterski oficer przekazał już w październiku 1940 r. Dotarły one do Komendanta Głównego Związku Walki Zbrojnej, gen. Stefana Roweckiego, i dalej do Londynu. Pilecki założył w obozie Związek Organizacji Wojskowej, który miał wspierać więźniów, zdobywać żywność, lekarstwa i odzież, przekazywać wiadomości, a także przygotowywać kadry, które w przyszłości mogłyby opanować obóz w przypadku ataku partyzantów z zewnątrz.

Nocą z 26 na 27 kwietnia 1943 r., w czasie Świąt Wielkanocnych, Pilecki, wraz z dwoma współwięźniami uciekł z obozu. Znalazłszy schronienie w Nowym Wiśniczu, próbował zorganizować zbrojny oddział, który podjąłby atak na Auschwitz i uwolnił więźniów. Gdy Komenda Okręgu Armii Krajowej w Krakowie uznała te plany za nierealne, Pilecki wyjechał do Warszawy.

Działał w Kedywie, uczestniczył w powstaniu warszawskim. Po jego upadku trafił do niemieckiej niewoli. Po zakończeniu wojny znalazł się we Włoszech, gdzie został oficerem II Korpusu gen. Władysława Andersa.  Powrócił do Polski w roku 1945 i rozpoczął działalność w antykomunistycznym podziemiu. W maju 1947 r. aresztowali go funkcjonariusze MBP. Poddany brutalnemu śledztwu, oskarżony o szpiegostwo i skazany na karę śmierci, został rozstrzelany 25 maja 1948 r.

W roku 1990 Izba Wojskowa Sądu Najwyższego uniewinniła rotmistrza Witolda Pileckiego. Obecnie uważany jest za niekwestionowanego bohatera II wojny światowej. Miejsce w narodowym panteonie zapewniają mu bezprzykładna ofiarność i poświęcenie. Sporządzone przez niego raporty o sytuacji w Auschwitz pozostają jednym z najbardziej wstrząsających źródeł dokumentujących zbrodnie hitlerowskie.

https://www.historiaposzukaj.pl

 

{backbutton}